Abel van Gijlswijk: "Ik geef dit boek vaak aan vrienden die op zich wel van lezen houden, maar geneigd zijn te denken van oef, dit is eng: een oude Rus, een groot, dik boek… Maar dit is zo’n boek waardoor je je realiseert dat mensen door de eeuwen heen altijd hetzelfde zijn gebleven. Je zit in het hoofd van een gek, maar een vlijmscherpe gek – hij heeft iedereen door. Dostojevski kan met kleine dingen een heel karakter schetsen, haast op een neurotische manier." – Bron

Abel van Gijlswijk: "El Khannoussi is er goed in geslaagd een heel eigen wereld te scheppen, met hele duidelijke grenzen en logica. Je wordt echt helemaal ondergedompeld in die nieuwe wereld. Het is een heel gul boek, met veel verschillende perspectieven, en fucking goed geschreven. Ik kan niet wachten op het volgende boek van haar." – Bron

Abel van Gijlswijk: "Dit boek is heel fragmentarisch op een hele sicke manier, het verhaal zit tussen de regels door; af en toe komen er karakters en thema’s terug maar niet op een logische manier. Toch rijmt het allemaal en voelt het wel heel logisch, maar je moet even snappen wat de vibe is. [...] Tokarczuk is een supergoede schrijver, en haar ideeën over de wereld zijn heel interessant zonder moralistisch te zijn – ze zijn eerder filosofisch, en zitten mooi door het verhaal heen gevlochten. Het heeft daardoor iets heel erg gewortelds in de echte wereld, en dat is iets waar we als mensen behoefte aan hebben, altijd maar vooral nu." – Bron

Abel van Gijlswijk tipt het boek voor de zomervakantie: "Het is een heel behapbaar, leuk boek dat klein is en in de handbagage past. Het gaat dus over wijsheid en hoe wij met z'n allen heel veel kennis hebben vergaard door duizenden jaren heen. Maar dat we eigenlijk de wijsheid zijn gaan missen om die kennis te kunnen toepassen. Want dat is dus het ding met kennis: onze manier van kennis opdoen is meten. Meten is weten – dat idee. En wijsheid kun je dus niet meten, daar is geen goede manier voor." – Bron

Abel van Gijlswijk: "Dit is een boek wat ik ergens oppikte omdat er iets op de cover stond wat mij heel erg intrigeerde, terwijl ik de cover eigenlijk heel lelijk vond en Versteeg ook helemaal niet kende. Maar iets intrigeerde me dus en ik heb het in één middag uitgelezen. Met Waar schreef zij iets wat ik ook wil schrijven of zeggen, maar dan nog veel beter. Over de aard van de waarheid; dat heel veel dingen waar wij problemen in zien bedachte constructies zijn. Ze weet het heel elegant te verwoorden, en ook poëtisch. Het zijn dingen die je ook academisch kunt opschrijven, filosofische concepten etc., die zij juist heel tastbaar weet te maken op een niet-banale manier." – Bron

Abel van Gijlswijk: "Vergelijkbaar met Waar van Versteeg staan er heel veel dingen in die ik ook had willen zeggen, maar Versteeg zegt ze op een hele natuurlijke manier. Bij Donner wordt het soms wel banaal, maar op een goede manier, zó dat de wereld begrijpelijk wordt en dat je even kan denken: ja, fuck dit! - en weer door kunt." – Bron