Lammert Kamphuis: "Dat is het boek dat ik het meest heb gelezen in mijn leven. De twee personages staan voor de twee driften die Nietzsche onderscheidt in de mens. Hij zegt dat elk mens een apollinische en een dionysische drift heeft. De apollinische drift is het verlangen naar orde, rust, bezinning, structuur: de harmonie. De dionysische drift staat voor het verlangen naar wanorde, destructie, seks, avontuur. Narziss en Goldmund, twee vrienden die elkaar in een klooster ontmoeten, staan symbool voor die twee driften. Ze kiezen allebei een ander pad in hun leven. De een blijft in het klooster, de ander gaat op avontuur en beleeft een constante jacht naar vrouwen en seks. Uiteindelijk ontmoeten ze elkaar weer. De driften die Nietzsche beschrijft zijn voor mij herkenbaar. Ik kom uit een streng religieuze gemeenschap, dus ik ken de strijd tussen ‘het klooster’ en de wereld. Daarom heb ik dit boek wel vijf keer gelezen en verhoud ik me elke keer op een andere manier tot de personages. Het is elke keer weer een ander boek voor me. Het staat met stip op één." – Bron

Lammert Kamphuis: "Ik voel me erg aangetrokken tot de filosofen die kunnen filosoferen over het alledaagse leven. Bijvoorbeeld De essays van Michel de Montaigne. Als je het leest is het alsof je naast hem aan de bar zit. Het gaat over dronkenschap, over werk, huisdieren, ijdelheid, ongemakkelijke sociale ontmoetingen; alledaagser wordt het niet. Echt een geweldig boek. Het is begin 17e eeuw geschreven, maar voelt nog steeds actueel." – Bron

Lammert Kamphuis: "Als je het leest, denk je dat het gisteren geschreven is. Het gaat over keuzestress, uitstelgedrag en eenzaamheid. Zijn mooiste werk vind ik De lengte van het leven. Dat pak ik er zelf vaak bij als ik een beetje aan het lanterfanten ben of als ik last heb van uitstelgedrag. Volgens Seneca is het leven niet kort, maar verspillen we ongelooflijk veel tijd. Het boek werkt als een schop onder je kont. De eerste regel is ‘de meeste mensen klagen dat de natuur ons zo karig heeft bedeeld, dat we maar kort op de wereld mogen blijven. Dat de ons gegeven tijd zo razendsnel verloopt. Maar, op een paar uitzonderingen na, verliest haast iedereen het leven terwijl men zich nog warmloopt.’ Dat zijn van die lekkere beelden, je wilt niet dat je dat overkomt: het leven verliezen terwijl je warmloopt. Het boek is een aanmoediging om te gaan leven." – Bron

Lammert Kamphuis: "Wat ik een mooie introductie in de Griekse filosofie vind, is Filosofie voor het leven en andere gevaarlijke situaties van Jules Evans. Goede titel ook, trouwens!" – Bron

Lammert Kamphuis: "De mythe van Sisyphus van Albert Camus vind ik een aanrader. Camus stelt dat de grote filosofische vraag de zelfmoord is. Is het leven de moeite waard? Sisyphus moest eeuwig een zware steen een berg oprollen. Telkens als hij bijna bij de top was, rolde de steen naar beneden en kon hij weer opnieuw beginnen. Is het leven niet ook een oneindige herhaling van hetzelfde? Uiteindelijk komt Camus met een schitterend antwoord waardoor je het leven als gelukkig kunt ervaren. Een heel indringend boek, zeker na het afscheid nemen van God." – Bron

Lammert Kamphuis: "Als ik een boek lees, schrijf ik altijd quotes op voor later. Daar is bij dit boek geen beginnen aan: elke zin is een quote op zich. Een ongelooflijk mooi boekje over alle grote thema’s: liefde, huwelijk, kinderen, geven, vrijheid, vriendschap, schoonheid, genieten, de dood: alles komt voorbij. Er zit zoveel wijsheid in, het is ongelooflijk. Het ligt altijd op mijn nachtkastje." – Bron

Lammert Kamphuis: "In This is water geeft Wallace zijn belangrijkste levenslessen op een bijzonder grappige manier weer. De les van Wallace is dat we allemaal constant bezig zijn met het vergaren van meer macht en status. Dat maakt ons diep ongelukkig, terwijl kleine dagelijkse opofferingen voor anderen geluk opleveren. Dat is zoiets vanzelfsprekends dat we het constant vergeten. Hij vindt dat we onszelf er altijd aan moeten blijven herinneren op die manier te leven. Een fijn, dun boekje waar ik erg vrolijk van word." – Bron

Lammert Kamphuis: "In Ecce homo kijkt Nietzsche terug op de boeken die hij ervoor schreef. Een paar maanden later stortte hij in schreef hij nooit meer. Het is alsof hij het aanvoelde. In het boek laveert hij steeds tussen gekte en genialiteit. Alsof je meekijkt in het hoofd van een geniale gek. Fascinerend om in te duiken." – Bron

Lammert Kamphuis: "Nader Tot U van Gerard Reve bestaat uit brieven en gedichten en ik heb het heel veel gelezen toen ik uit de kerk stapte. Ik heb er veel plezier aan beleefd en het hielp me bij het afscheid nemen van de God die me was voorgesteld." – Bron

Lammert Kamphuis: "Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer vind ik echt een meesterwerk. Alle verschillende lijntjes vertellen eigenlijk hetzelfde verhaal, ik heb het echt gevroten!" – Bron

Lammert Kamphuis: "De gebroeders Karamazov van Fjodor Dostojevski heb ik in mijn tienerjaren gelezen. Er zit veel religie in en het staat symbool voor mijn relatie tot het geloof. Dostojevski voert iemand op als het beeld van Jezus. Iemand die heel zacht en liefdevol is en met wie de wereld eigenlijk niet kan omgaan." – Bron

Lammert Kamphuis: "Schitterend boek over verlies en kunst. Ik vind Jan Brokken een geweldige schrijver. Hij heeft een heel eigen vorm gevonden van geschiedkundige romans." – Bron

Lammert Kamphuis: "Elk hoofdstuk wordt geschreven vanuit een ander perspectief. Het boek is een lange oefening in perspectivisch lenig worden. Het is mooi geschreven, een spannend verhaal en interessant. Je leert hoe er vanuit verschillende lagen uit de samenleving radicaal anders naar dezelfde thema’s gekeken wordt." – Bron

Lammert Kamphuis: "Ik ben het niet met alles eens wat hij schrijft, maar ik ben door dit boek anders gaan denken. En ik ben er optimistischer door geworden, echt waar! We zijn ertoe geneigd te denken dat het slecht gaat met de wereld, maar als je naar de cijfers kijkt, gaat het op bijna alle gebieden beter dan vroeger. We zien het gewoon niet meer. Pinker toont cijfers en data die bewijzen dat het ontzettend goed met ons gaat. Ik was als filosoof ook een soort cultuurpessimist. Maar na het lezen van dit boek ben ik iets optimistischer geworden. We zijn op veel vlakken toch wel een eind gekomen met elkaar. Het grote probleem is dat door de manier waarop we met het klimaat omgaan, alles op het spel staat." – Bron