Wende Snijders: "Het eerste boek waarvoor ik spijbelde was De verborgen geschiedenis." / "Grootste favorieten? The Secret History van Donna Tartt." – Bron 1 | 2

Wende Snijders: "Een pageturner met veel diepgang." – Bron 1 | 2

Wende Snijders: "Ik las alles, maar vooral Christiane F. maakte indruk. Wir Kinder vom Bahnhof Zoo heb ik drie keer her­lezen, zo werd ik meegezogen in die verboden wereld van de zelfkant." – Bron

Wende Snijders: "Ik heb net A Little Life van Hanya Yanagihara uit, dat ik in al z'n compromisloze ellende toch een troostrijk boek vond. Sommige pijn en verdriet kom je nooit te boven, hoezeer dat ook in tegenspraak is met het idee van de American Dream - dat is wat de schrijfster ons laat zien. Juist daarmee zet ze de menselijkheid volledig in het licht." – Bron

Wende Snijders: "Niet te doen. Ik vond het zo ongelofelijk mooi! Ik werd meteen een soort van aangeraakt door de woorden. Dat had ik nog nooit ervaren. Dit was de eerste keer dat ik echt het gevoel had dat ik bevreeën werd door woorden." / "Als ik ga werken aan een nieuw programma of lied, lees ik eerst altijd Land van genade en verdriet, een gedichtencyclus over haar verscheurde land. Ze verbloemt de pijn niet, maar doet wel een poging tot vergeving en verzoening. Scherpzinnig, hoopgevend, ontroerend en vol mededogen." – Bron 1 | 2

Wende Snijders: "De beelden in woorden en zinnen zijn zo rijk, eigen, vol zoekdrift, aards en hemels." – Bron

Wende Snijders: "'Een scherp en intelligent, toegankelijk en geestig geschreven pamflet over het onbehagen in onze samenleving. Het gaat over de menselijke drang om niet alleen te bouwen maar ook te vernietigen, over individuele driften versus gemeenschapszin, over de mens van nu die zoekt naar richting en instant bevrediging wil en die een oplossing zoekt voor zijn gevoel van onbehagen. Het gaat over de aantrekkingskracht van het populisme, dat simpele oplossingen biedt voor complexe vraagstukken, en mensen het gevoel geeft weer de regie te krijgen in een wereld die steeds onbegrijpelijker en onoverzichtelijker wordt. Daar kun je misprijzend over doen, je kunt het afwijzen, of dom vinden, maar dan ga je eraan voorbij dat mensen duidelijkheid nodig hebben om zich geborgen te voelen. Door Heijne snap ik hoe belangrijk het is om dat verlangen naar geborgenheid serieus te nemen. En ben ik me gaan afvragen: wat doe ik eigenlijk om te voorkomen dat er een wij-zij-mentaliteit ontstaat?'" – Bron

Wende Snijders: "Zo mooi geschreven." – Bron

Wende Snijders: "Ik vond De helaasheid der dingen al zo mooi geschreven, maar pas bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol dacht ik: zoals die man schrijft - in een cadans, alsof er muziek zit in zijn woorden - lijkt het net een performance. [...] Dimitri is in zijn boeken alles: kwaad en bitter en rauw en gevoelig." – Bron

Wende Snijders: "Echt smullen en goed geschreven. [...] Het leest bijna als een soort thriller. Ik heb het echt in één ruk uitgelezen." – Bron

Wende Snijders: "Eindelijk gelezen! Zo spannend! Ik drink nooit meer ;-)" – Bron